W 2023 roku mija 770 lat od lokacji Poznania na lewym brzegu Warty. Miasto uczci tę rocznicę kolorowym pochodem, który 23 kwietnia o godzinie 14 wyruszy spod Bramy Poznania. Wezmą w nim udział poznańscy artyści, aktorzy, muzycy - oraz wszyscy mieszkańcy i mieszkanki miasta, którzy chcą wspólnie świętować tę ważną dla stolicy Wielkopolski datę. 

Lokacji Poznania dokonali dwaj książęta, synowie Władysława Odonica: Przemysł I oraz Bolesław Pobożny. Ustanowienie miasta na lewym brzegu Warty było jednak zwieńczeniem dłuższego, zaplanowanego procesu. W XII wieku poznańska aglomeracja była podzielona między dwa odrębne księstwa. Część lewobrzeżna należała do Henryka Pobożnego, a prawobrzeżna wraz z Ostrowem Tumskim do Władysława Odonica i jego potomków. 

Już w 1231 r. prawa miejskie otrzymała Śródka, osada targowa położona na prawym brzegu Warty i Cybiny. Na podstawie dostępnych materiałów historycznych można przypuszczać, że była to lokacja Poznania na jego prawobrzeżnej części. 

Sytuacja zmieniła się po przejęciu całej Wielkopolski przez synów Władysława Odonica i rozwoju nowego szlaku handlowego. Okazało się, że lepszy potencjał do rozwoju był na lewym brzegu Warty. W 1244 r. rozpoczął się więc proces kształtowania miasta Poznania, a jego zwieńczeniem była lokacja na prawie magdeburskim w 1253 roku. 

Dokument z roku 1253 przyznawał szereg uprawnień. Poznań uzyskał samorząd i niezależność sądowniczą. Przywilej lokacyjny Poznania określił też prawa i obowiązki mieszczan poznańskich i uprawnienia zarządcy - wójta. Założycielem miasta został Tomasz z Gubina. On to wytyczył granice miasta, ustalił zarys działek, sprowadził rzemieślników i kupców niemieckich. Został też pierwszym dziedzicznym wójtem miasta. 

Lokacja Poznania okazała się wielkim sukcesem. Miasto miało powierzchnię ok. 21 ha i było jednym z większych w tej części Europy, porównywalnym z Krakowem czy Wrocławiem.

AW