- Herb to ważny symbol dla wszystkich poznaniaków i poznanianek - mówi Jacek Jaśkowiak, prezydent Poznania. - Przypomina nam, że nasze miasto ma wspaniałą przeszłość, którą możemy się szczycić. Dlatego powinien być widoczny w przestrzeni publicznej. Wieszamy go na szkołach, aby wszyscy uczniowie i uczennice pamiętali, że bycie poznaniakami to powód do dumy, by wzmacniać ich lokalny patriotyzm i przywiązanie do naszego miasta.
Obecna forma herbu została przyjęta w 1997 r., a autorem jej stylistyki jest Jerzy Bąk - poznański artysta-plastyk i architekt wnętrz. Znany poznaniakom i poznaniankom wizerunek odświeżył jego syn - heraldyzer oraz weksylograf Aleksander Bąk, który przekazał Miastu majątkowe prawa autorskie do swojego dzieła. Dzięki tej współpracy powstała również Księga Herbu Stołecznego Miasta Poznania, która szczegółowo przedstawia i opisuje statutowe symbole Miasta: herb, flagę oraz pieczęć. W ten sposób ustandaryzowano zastosowanie każdego z miejskich symboli.
Księga zawiera szczegółowo przedstawione sposoby wykorzystania symboli, a także ich kolorystykę na ekranach i w materiałach do druku. Tynktury heraldyczne zostały określone w systemie Pantone oraz zgodnie z parametrami przestrzeni barw CMYK.
Określone zostały także proporcje flagi Miasta Poznania, którą stanowi biały płat z umieszczonym centralnie herbem miasta. Oprócz tego ustandaryzowano wzory miejskich pieczęci.
Dodatkowo, we współpracy z prof. Pawłem Stróżykiem, historykiem UAM, specjalistą w dziedzinie heraldyki, dokonano nieznacznych korekt, polegających na zweryfikowaniu szczegółów rysunku godła czy poprawieniu symetrii tarczy herbowej.
- Opracowana przeze mnie Księga Herbu stanowi standaryzację graficzną, przygotowaną z uwzględnieniem wymaganych zmian restylizacyjnych - wyjaśnia Aleksander Bąk. - Celem zapewnienia właściwego użytkowania statutowych symboli Miasta Poznania, każdy z nich otrzymał prawidłowe odwzorowanie cyfrowe.W ramach standaryzacji przygotowany został także wzór owalnej tablicy z herbem.
Pierwszą szkołą, na której pojawiła się tabliczka z herbem, jest "Marynka" - czyli Liceum Ogólnokształcące św. Marii Magdaleny, jedna z najstarszych szkół świeckich w Polsce.
- Łącznie zamierzamy powiesić 235 tabliczek, po jednej na każdej placówce oświatowej prowadzonej przez Miasto - wyjaśnia Przemysław Foligowski, dyrektor Wydziału Oświaty UMP. - Liczymy na to, że do końca czerwca wszystkie herby zostaną już rozwieszone. Tak, aby jeszcze przed wakacjami uczniowie, nauczyciele i pracownicy miejskich placówek oświatowych mogli zobaczyć efekt naszych starań.
Herb Poznania przedstawia znajdujący się w błękitnym polu mur obronny z trzema basztami i otwartą bramą. Nad środkową basztą znajduje się gotycka tarcza z piastowskim orłem w koronie - to nawiązanie do herbu Przemysła II, za którego czasów Poznań pełnił funkcję stołeczną. Na mniejszych, bocznych wieżach stoją święty Piotr (z kluczem) oraz święty Paweł (z mieczem). To patroni katedry poznańskiej, najstarszej w Polsce, a zarazem również patroni Poznania. Obok nich widnieją złote sześcioramienne gwiazdy i półksiężyce. W bramie znajdują się złote skrzyżowane klucze - symbol samorządności, a nad nimi równoramienny krzyż. Nad herbem widać złotą koronę - kolejne przypomnienie o czasach, gdy Poznań był stolicą.
Wygląd herbu zmieniał się jednak z upływem lat. Najstarszy jego znany wizerunek widnieje w dokumencie z 1344 roku - niewiele różnił się on od obecnego. W XIX wieku niemieckie władze niemieckie zmieniły kolorystykę herbu - mury miejskie zyskały wtedy kolor ceglany, a białego orła zastąpił czarny na złotym tle. W II Rzeczypospolitej herb został zatwierdzony w 1936 r. Mur miejski miał wówczas srebrny kolor, a orzeł był bez korony. Nie było jej również w czasach PRL, ale orzeł posiadał za to złotą przepaskę. Korony nie było również nad tarczą herbową. Prace nad zmianą współczesnego wzoru herbu rozpoczęły się w 1991 r.
W 1997 r. Rada Miejska Poznania przyjęła herb w stylizacji autorstwa Jerzego Bąka. To właśnie ten wizerunek został obecnie odświeżony i będzie umieszczany na poznańskich placówkach oświatowych.
AW